“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote, a.btn, ao-button”} }”>

Juneteenth is altijd een deel van mijn realiteit geweest, aangezien ik zwart en Texaans ben. Onofficieel de Black American Independence Day genoemd, herdenkt het de emancipatie van de laatste tot slaaf gemaakte Afro-Amerikanen in Galveston, Texas, op 19 juni 1865. Het is een viering van onze vooruitgang, onze ontwrichting en onze veerkracht.

Het heeft meer dan 40 jaar geduurd voordat ik getuige was van de erkenning van Juneteenth door mensen die mijn ervaring niet delen. En het heeft bijna net zo lang geduurd voordat ik mijn eigen ervaring, mijn capaciteiten, mijn lichaam en mezelf kon vieren door yoga te beoefenen.

Hoe yoga leidde tot mijn persoonlijke bevrijding

Yoga en ik ontmoetten elkaar in de jaren 90 tijdens een zangles. Ik leerde dat ik mijn toenmalige mezzostem kon beheersen met het inhouden van de adem, verlengingen en uitdrukkingen. Toen ik in 2009 bij een yogastudio aankwam, bevond ik me in een kamer vol mensen die niet mijn maat, vorm of kleur hadden. Ik zag mezelf niet vertegenwoordigd in de kamer, behalve de weerspiegeling in de spiegel.

In de eenzaamheid van mijn praktijk leerde ik mijn lichaam te bewegen en werd ik me meer bewust van mijn kracht en veerkracht. Hier vond ik een zelf waar ik zielsveel van kon gaan houden. Hier leerde ik de ik te omarmen die elke dag op de mat verscheen. En hier, door mijn adem en mijn diepere zelfbewustzijn, begon ik te omarmen hoe ik me liet zien aan de wereld om me heen.

Hoe yoga kan bijdragen aan maatschappelijke bevrijding

Yoga heeft altijd bestaan ​​binnen de grenzen van systemen, en de systemen die in de Verenigde Staten bestaan, zijn zeer onrechtvaardig. Het is geen geheim dat yoga zijn eigen problematische verleden heeft doordat problematische mensen problematische stereotypen, gedachten, systemen en manieren van zijn versterken. In een wereld waar zwarte mensen niet als gelijken worden beschouwd of geen gelijke kansen krijgen op werk, huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg en economische zekerheid, is deze praktijk niet voor hen beschikbaar geweest.

Maar in de twee decennia sinds ik met mijn studiobeoefening begon, heb ik een duidelijke verschuiving opgemerkt in wie zichtbaar is in yoga. Er zijn meer mensen die op mij lijken die oefenen, lesgeven, anderen trainen, zelfs boeken schrijven. We zien zwarte studio’s en gemeenschappen van zwarte yogadocenten die een praktijk ondersteunen die opbeurend, betrokken en onrustig is. Het is ongelooflijk dat yoga wordt ervaren door een diverse groep organisaties en beoefenaars, zelfs terwijl we werken aan het vergroten van de zichtbaarheid van leraren en beoefenaars uit gemarginaliseerde en onderdrukte gemeenschappen over de hele wereld.

Gedurende die tijd werd de feestdag die ik ooit alleen kende als iets dat zwarte mensen in juni deden, een wereldwijde viering van zwarte bevrijding. Dat geldt ook voor Juneteenth yogalessen in dezelfde studio’s waar ik nog nooit zwarte studenten of docenten had gezien.

Zwarte mensen zijn nog steeds getuige van traumatische gebeurtenissen in onze intersectionele gemeenschappen. Hoewel we ook een meer uitgebreide, inclusieve gemeenschap van yoga creëren terwijl we onze individuele wegen van bevrijding vinden door de beoefening ervan. Op dezelfde vaardigheden van veerkracht, rust en vrijheid die we voor onszelf hebben opgebouwd als reactie op uitdagende systemische mislukkingen, kunnen we vertrouwen wanneer we actie ondernemen om deze systemen te veranderen.

Mijn persoonlijke yogabeoefening blijft een viering van de bevrijding van de verhalen uit de cultuur over hoe een yogalichaam eruit zou moeten zien, hoe het zou moeten bewegen en in welke vormen het zou moeten buigen. Maar als ik samen met anderen aan yoga doe, ondersteun ik een praktijk van bevrijding die niet altijd voor iedereen een optie is geweest, en nog steeds niet voor veel mensen.

Het is tijd om te vieren, te bewegen, te engageren en te ontwrichten. Het is tijd voor de collectieve viering van zwarte veerkracht en bevrijding. En naarmate meer en meer diverse mensen yogavormen en -ruimtes betreden, wordt het tijd voor ons om onze gemeenschappen en onze yoga van actie te betrekken om de gelijkheid te blijven verstoren.

Over onze bijdrager

Tamika Caston-Miller, E-RYT 500, cureert yoga-ervaringen en -trainingen ten dienste van collectieve genezing en gemeenschapsherstel. Ze begon haar yoga-avontuur in 2001 met een thuispraktijk, en heeft nu geavanceerde certificeringen en training in Trauma-geïnformeerde yoga, somatics, yin yoga, herstellende yoga en yoga nidra. Tamika’s reis is gebaseerd op chronische pijn en verwondingen, sociale rechtvaardigheid voor QTBIPOC-gemeenschappen, de strijd tussen schaamte en mededogen en de zoektocht naar voorouderlijke genezing, en de liefde voor de beoefening en filosofie van yoga.