“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote”} }”>

Toen ik opgroeide, werd ik voor het eerst nieuwsgierig naar heksen tijdens frequente bezoeken aan een metafysische winkel op slechts een paar kilometer van mijn huis in de staat New York. Klein en onopvallend, weggestopt in een typisch voorstedelijk strip winkelcentrum. Ik reed er vaak heen na de middelbare school om door het konijnenhol van interdisciplinaire genezing te tuimelen. Ik nam de geluiden van klankschalen en windgong in me op, de geuren van wierook, en verslond boeken over van alles, van de Yoga Sutra’s tot meditatiegidsen tot boekdelen over astrologie, plantengeneeskunde en hekserij.

Thuis spreidde ik mijn schatten uit op het groene tapijt van mijn slaapkamer in het bijzijn van mijn twee neven en nichten. En we verkenden de verschillende tradities die uit de schappen van die boekwinkel waren gehaald. Samen scandeerden we mantra’s en spreuken om zelfliefde op te roepen. We leerden over de chakra’s en droegen kleuren die coördineerden met de energie van elk. We bonden kwartskristallen aan stukken garen van 15 cm en gaven elkaar ‘energiemetingen’. We leerden dat we konden overwegen en een beroep doen op onze voorouders Voor ondersteuning. Het was een multi-religieuze, zelfstudie verkenning.

We bouwden een altaar voor onze ontluikende spiritualiteit. We vierden de mysteries van de wereld, op zoek naar betekenis en keuzevrijheid tegen het toenemende tumult van de adolescentie. En als meisjes die opgroeiden in een wereld van patriarchaat en andere schadelijke machtsstructuren, claimden we verbinding met onze eigen macht voordat we die verloren.

In haar memoires, Geïnitieerd: Memoir of a Witch, Amanda Yates Garcia, ook bekend als het Orakel van LA, zegt: “Aan hun lot overgelaten, zijn de meeste tienermeisjes natuurlijke heksen.” Dat klonk zeker als ons.

Tegen de tijd dat ik volwassen was, was ik in plaats daarvan naar yoga gegaan. Daar vond ik ook rituelen en toevluchtsoorden, manieren om verbinding te maken met spiritualiteit en me sterk te voelen, niet alleen in geest, maar ook in lichaam en geest. Ik vond in yoga een thuis.

Tegen de tijd dat ik volwassen was, was ik in plaats daarvan naar yoga gegaan. Daar vond ik ook rituelen en toevluchtsoorden, manieren om verbinding te maken met spiritualiteit en me sterk te voelen, niet alleen in geest, maar ook in lichaam en geest. Ik vond in yoga een thuis. Maar voordat yoga me opeiste, was er een tijd dat ik het pad van een heks verkende.

Wanneer is iedereen een heks geworden?

Een nonchalante scroll op sociale media roept een wereld van genezing, yoga en daarnaast heksen op. De hashtag #witchesofinstagram heeft momenteel meer dan negen miljoen posts op Instagram en #witchtok heeft meer dan 80 miljard views op TikTok. Plots zijn er overal heksen, die financieel advies delen, workshops geven over zelfbekrachtiging, anderen leiden in activisme, zelfs poëzie aanbieden. Ook al The New York Times heeft gevraagd: “Wanneer is iedereen een heks geworden?”

Natuurlijk is hekserij niets nieuws. Historisch gezien waren heksen typisch vrouwen die ervan werden beschuldigd te handelen in ‘duistere kunsten’. In middeleeuws en vroegmodern Europa en in vroege Amerikaanse koloniën leidden heksenjachten en heksenprocessen tot de vervolging en bestraffing van duizenden vrouwen die van hekserij werden beschuldigd. Van veel van de beschuldigden werd later bevestigd dat ze eenvoudig… verloskundigen, genezers en spirituele beoefenaars die buiten de georganiseerde religie werken.
In veel gevallen werd de term ‘heks’ toegepast op elke vrouw die een alternatief pad koos of op aarde gebaseerde spirituele oefeningen beoefende.

De hedendaagse heksengemeenschap is divers en levendig: er zijn Latinx brujas en Oekraïense heksen en heksen geboren in geslachten van moeders en grootmoeders die spreuken uitspreken. Er is een erkenning van heksentradities in bijna alle culturen. Tegenwoordig kan een heks iemand van elk geslacht zijn. De moderne heksengemeenschap omvat: beoefenaars van alle streken. Er is de Hoodwitch, een zwart-Mexicaanse vrouw wiens Iinstagram ‘alledaagse magie voor de moderne mysticus’ belooft, en Edgar Fabian Frias, een niet-binaire inheemse Mexicaans-Amerikaanse beeldend kunstenaar die educatieve en inspirerende videogesprekken aanbiedt.

“Heks” kan een bijnaam zijn voor elke vrouw, of een man, of een niet-binaire beoefenaar die gebruikmaakt van hun vrouwelijke kracht en die kracht als een genezende kracht in de wereld wil kanaliseren. Dat kan een van de redenen zijn waarom we de laatste tijd meer mensen zien die zich als heksen identificeren.

Waarom nu?

In tegenstelling tot wat veel boeken en het grote scherm ons zouden doen geloven, is een heks vaak iemand die werkt om de macht naar de welwillenden te verschuiven, waarbij hij vaak de status-quo uitdaagt – en degenen die ervan profiteren. Eeuwenlang zijn heksen vaak degenen geweest die strijden tegen onderdrukkende systemen, zoals het patriarchaat. Als overgeërfde structuren van macht en betekenis niet werken, is er een verlangen naar andere.

“De heks is het ultieme feministische icoon omdat ze een volledig afgerond symbool is van vrouwelijke onderdrukking en bevrijding”, schrijft Pam Grossman in Waking the Witch: Reflections on Women, Magic and Power. “Het feit dat de heropleving van het feminisme en de populariteit van de heks tegelijkertijd toenemen, is geen toeval… De twee zijn reflecties van elkaar.” Grossman suggereert dat de manier waarop we reageren op heksen iets kan zeggen over hoe we reageren op vrouwelijke kracht. ‘Laat me je heksen zien, en ik zal je je gevoelens over vrouwen laten zien’, zegt ze.

Een ander antwoord op “waarom nu” ligt misschien onder onze voeten. “Heksen, net als degenen die zich aangetrokken voelen tot yoga, geven prioriteit aan de verbinding van een individu met intuïtie en de aarde”, zegt Laura Amazzone, een auteur, leraar en geleerde die gespecialiseerd is in de godinnentradities. “Terwijl Moeder Aarde worstelt, voelen we een hernieuwde urgentie in onze cellen om de harmonie die nodig is in de natuur opnieuw in evenwicht te brengen, omdat we er deel van uitmaken.”

Verschillende technieken, zelfde intentie

In haar boek Yoga voor heksen, onderzoekt auteur Sarah Robinson de relatie tussen deze schijnbaar verschillende, maar in sommige opzichten vergelijkbare oefenpaden. “Yoga is een belichaamde spirituele oefening – een soort ritueel”, schrijft Robinson. “Hekserij … is een spirituele oefening waarbij intentie en focus betrokken zijn, maar ook een praktijk van creatie en verbinding met spirituele en natuurlijke rijken en cycli.”

“Zowel yogini’s als heksen eren onzichtbare energieën”, zegt Laura Amazzone, auteur, leraar en geleerde die gespecialiseerd is in de godinnentradities. Ik beschouw de manier waarop yogapraktijken het ‘energetische lichaam’ betrekken, waarbij prana wordt gemoduleerd door middel van ademwerk, houdingen, meditaties en intenties. En als we naar Patanjali’s Yoga Sutra’s kijken, lezen we over: siddhi’s, gedefinieerd als mystieke krachten die door oefening worden vergroot, met inbegrip van helderziendheid en beheersing van lichaam en geest. Dit voelt als een ander woord voor ‘magie’.

Natuurlijk is er ook een “alledaagse magie” aan yogabeoefening. Om energie in yoga te sturen, kan een beoefenaar werken met houdingen en ademwerk, maar ook met mantra’s, in wezen herhaalde woorden of zinnen die de geest helpen centreren en concentreren.

Empowerment vinden

Aan het begin van de pandemie – ik voelde me overweldigd, geïsoleerd en zag mijn lokale yogastudio’s sluiten – zocht ik online naar helende gemeenschappen. Nadat ik verschillende virtuele evenementen had meegemaakt onder leiding van zelfbenoemde heksen, schreef ik me in voor een vollemaanritueel op Zoom. Ik ging de virtuele ruimte binnen en vond een uitverkochte community van diverse deelnemers aan beoefenaars van over de hele wereld. De leider begon met het instellen van een intentie voor heilige ruimte, bekend als de casting circle. Daarna leidde ze een lezing over het aarden van onszelf door verbinding met de natuur en het ritme van de seizoenen voordat ze ons meenam in meditatie.

Ik moest denken aan de manier waarop een yogaleraar een intentie kan stellen of met mantra’s kan werken om de beoefening te openen of energie te verschuiven. Ik overwoog hoe, in yoga, een leraar onze plaats in de natuurlijke wereld zou kunnen erkennen door middel van een grondmeditatie of uitleg van de huidige fase van de maan. En aan het einde, toen het hoofd van de heksenkring ons vroeg om te verbannen wat ons niet langer diende, dacht ik eraan hoe vaak ik in een yogales was geweest waarin een leraar ons vroeg om vrij te geven wat we niet langer nodig hadden als wij ademden uit.

De technieken waren anders dan wat ik in yoga had ervaren, maar voor mij leek het erop dat beide praktijken een verbinding boden met innerlijke empowerment.

Naast de fysieke houdingen, ademwerk en meditatie, is zoveel van yoga onzichtbaar en energetisch. Een yogabeoefenaar is meestal iemand die zich bekommert om het welzijn van de planeet en het zelf erop, met een verlangen om een ​​leven van dienstbaarheid en intentie te leiden door na te denken over hoe ze zowel in als buiten het lichaam kunnen komen om in harmonie te zijn met – en van hulp aan – anderen.

Het onderzoeken van dit kruispunt heeft me herinnerd aan wat ik intuïtief voelde als tiener – dat ik een heilige kracht in mijn geest en lichaam bezit, verbonden met de natuur en met anderen, die geen tussenpersoon zoals een goeroe nodig heeft om te ervaren. Leraren zijn slechts gidsen. De ware goeroe is van binnen. Deze herinnering is vooral krachtig gezien de verhalen over misbruik die de afgelopen jaren zijn ontstaan ​​binnen verschillende yogatradities.

Door meer over de heks te leren, heb ik meer empowerment in mijn leven als yogabeoefenaar gebracht. Ik heb onlangs een sangha van vrouwelijke yogabeoefenaars gevonden om regelmatig te ontmoeten. Dankzij hen ben ik eraan herinnerd om op mijn intuïtie te vertrouwen en machtsstructuren in twijfel te trekken die ik eerder – en onbewust – had gekocht, ondanks mijn beste bedoelingen. Ik voel een hernieuwd gevoel van mijn eigen beoefening langs het pad van yoga, mijn eigen zoeken. Ik beschouw ze als mijn coven. We zijn geen groep heksen, maar misschien delen we iets van dezelfde kracht.

Immers, noch een heks, noch een yogi is bang om in het donker te turen.

Over onze bijdrager

Sarah Herrington is schrijfster, dichter en lerares. Ze is de oprichtster van OM Schooled kinderyoga docentenopleidingen en Mindful Writing Workshops.