Waarom elke yogaleraar een go-to-reeks nodig heeft



“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote”} }”>

Een van mijn eerste onderwijsoptredens was meer dan een uur van mijn huis. Ik zou mijn hele woon-werkverkeer langs de beruchte snelweg 405 van Los Angeles besteden aan het samenstellen van mijn reeks voor de les. (Zoals Rosie Acosta perfect beschrijft in haar boek You Are Radiically Loved, “Je rijdt niet echt op de 405. Je beweegt in een ijskoud tempo.”) Ik bladerde door mijn volgorde-map van de yoga-lerarenopleiding en bracht elke pose in kaart en overgang van de eerste ademhaling naar het laatste “tot ziens”. Ik was altijd ongelooflijk enthousiast om les te geven waar ik zo hard voor had gewerkt.

Maar vaak liep ik een kamer binnen vol met studenten die precies het tegenovergestelde nodig hadden van wat ik had gepland. Ik zou graag een intense armbalans of inversieoefening willen leren, maar de helft van de studenten zou die dag worden uitgedaagd met schouder- of polsproblemen. Of ik zou hard willen gaan, maar iedereen leek lusteloos.

Het op volgorde zetten van een groepsyogales kan een van de creatievere onderdelen zijn van het lesgeven in yoga. Maar onze sequenties zijn uiteindelijk bedoeld om onze studenten te dienen. De meeste yogaleraren – zelfs degenen die gewoonlijk niet van tevoren plannen wat ze leren – zijn het erover eens dat het essentieel is om een ​​paar yoga-reeksen te hebben. Dit zijn reeksen die we van binnen en van buiten kennen en die we in een oogwenk kunnen onderwijzen zonder na te denken of voor te bereiden. Het zijn back-upopties waarop we kunnen vertrouwen wanneer onze beoogde aanpak niet werkt met de realiteit van onze situatie.

Go-to-sequenties bieden ook een buffer op de dagen en weken dat inspiratie – of tijd – ontbreekt. Yvonne Kingsley, mede-oprichter van Haum Yoga in San Francisco, is het daarmee eens. Toen ze begon met lesgeven, zou ze vaak op korte termijn onderklassen. Door te vertrouwen op ‘go-to’-reeksen kon ze op elk moment voorbereid zijn om les te geven zonder voortdurend een geheel nieuwe reeks te hoeven maken.

En vanuit het perspectief van een student is er iets geruststellends aan bekende sequenties. Ik heb vele jaren Ashtanga-yoga bestudeerd, die bestaat uit vooraf bepaalde reeksen die bekend staan ​​​​als ‘series’. Andere yogastijlen, waaronder hot yoga, zijn ook afhankelijk van een ‘vaste volgorde’. Weten wat er gaat komen, kan ook geruststellend zijn voor leerlingen en geruststellend voor de leraar om anderen door iets vertrouwds te leiden. Mijn go-to-sequenties zijn cruciaal geweest tijdens stressvolle tijden waarin ik worstel met verdriet of ziekte. Geen energie hoeven te besteden aan choreograferen is een geweldige manier om zelfzorg te oefenen tijdens het lesgeven.

Planningssequenties kunnen je soms loskoppelen van wat studenten nodig hebben. Je hebt bijvoorbeeld een coole nieuwe overgang naar Vrischikasana (Schorpioen) geleerd van Pincha Mayurasana (Onderarm Balans). Maar als de algemene sfeer van de klas meer behoefte lijkt te hebben aan kalmering, bewaar de overgang dan voor een andere dag.

Waar moet je op letten bij het ontwerpen van een go-to-reeks

Eenvoud

Onthoud dat je motivatie voor het gebruik van een go-to-reeks meestal is om dingen benaderbaar te houden voor zowel jou als je studenten. Hoe toegankelijker de houdingen en hoe eenvoudiger de overgangen, des te gemakkelijker is het niet alleen voor studenten om te volgen, maar ook voor jou om te onthouden.

Hoe langer ik les geef, hoe meer ik me liever aan eenvoudigere overgangen houd in plaats van super creatief te worden, omdat het de lessen veel toegankelijker maakt voor de massa. Dit hangt natuurlijk af van de studenten die je gewoonlijk lesgeeft. Iedereen die lesgeeft aan een klas op alle niveaus, weet dat er altijd een select aantal studenten zal zijn – vaak op de eerste rij – die enthousiast zijn om nieuwe dingen te proberen. Maar laten we zeggen dat je veel mensen hebt die nieuw zijn in je klas of je geeft lessen in beginnersstijl. Mensen kunnen zich achtergelaten of verloren voelen bij het bijhouden van al te complexe reeksen, waardoor ze zich ontmoedigd voelen en mogelijk helemaal van yoga worden uitgeschakeld.

Je kunt ook go-to-secties van reeksen maken die je op elk moment in de klas kunt wisselen. Ik vind het bijvoorbeeld leuk om een ​​​​go-to-cooling-down te hebben die ik in elke les kan opnemen.

Thema

Je go-to yoga-reeksen kunnen een thema hebben op elke manier waarop je een gebruikelijke reeks zou benaderen, of dat nu een piekhouding, een lichaamsdeel, een anatomische actie of een thema is dat minder fysiek en meer emotioneel is, bijvoorbeeld overgave of zelf -liefde.

Wanneer de fysieke praktijk eenvoudiger is, laat het meer ruimte over voor de meer complexe filosofische leringen. Door te vertrouwen op houdingen die anatomisch minder gecompliceerd zijn en daarom minder aanwijzingen nodig hebben, heb je meer ruimte om tijdens de les over andere dingen dan het fysieke lichaam te praten. (Het is een stuk moeilijker om sutra 1:2 te leren als je de leerlingen ook uitlegt hoe ze hun knieën moeten draaien en stabiliseren, zodat ze zichzelf niet verwonden.)

De in Londen gevestigde lerares Mia Togo geeft al bijna twintig jaar yogales. Haar lessen worden buitengewoon goed bezocht, of ze nu lesgeeft in het Verenigd Koninkrijk of in haar geboorteplaats Los Angeles. Togo geeft graag asanalessen die op dezelfde manier worden gevolgd en in plaats daarvan het thema verandert – vaak een yoga-sutra – dat ze studenten vraagt ​​te verkennen. Door een vertrouwde volgorde te oefenen waarin studenten weten wat er daarna komt, kunnen ze dieper gaan met het innerlijke werk en kunnen studenten hun innerlijke en uiterlijke wereld integreren.

Gemak

Je go-to-reeksen kunnen exact dezelfde reeksen zijn die je hebt gegeven sinds je gecertificeerd bent. Of ze kunnen in de loop van de tijd evolueren. Mijn voorkeuren zijn de afgelopen vijftien jaar niet veel veranderd.

Toegankelijkheid

Kingsley herinnert leraren eraan dat het ook helpt – en eigenlijk essentieel is – om een ​​paar ‘variaties per pose te kennen die relevant kunnen zijn voor de studenten die je lesgeeft’. Hierdoor kun je het niveau geschikter maken voor iedereen in je klas.

Verscheidenheid

Het is handig om verschillende go-to-reeksen te maken die een ander thema hebben. Misschien creëer je er een die gericht is op het onderlichaam, een andere op het bovenlichaam, en een die langzamer van aard is als je normaal gesproken iets sneller leert of omgekeerd.

Precisie

Alleen omdat je dezelfde reeks opnieuw gebruikt, wil nog niet zeggen dat je kunt stoppen met het aanleren van de poses. Een van mijn favoriete oefeningen die ik aanbied als ik het sequentiële gedeelte van de 300 uur durende YogaWorks-lerarenopleiding leid, is om cursisten dezelfde minireeks te geven, maar ze op verschillende manieren te laten onderwijzen door simpelweg de filosofische focus te veranderen.

Togo herinnert ons eraan dat alles wat herhaaldelijk wordt gedaan, waarschijnlijk slordig wordt. Klassen met een aanzienlijk aantal vinyasa’s – en Chaturanga’s – bieden bijvoorbeeld de mogelijkheid om herhaaldelijk onveilige afstemming te oefenen. Uiteindelijk kan dit leiden tot overbelastingsblessures. Het is belangrijk om studenten zorgvuldig te observeren en veilige uitlijning te bewerkstelligen.

Geef aan het einde altijd de tijd om af te koelen

Beschouw het laatste deel van je reeks als het terugbrengen van iedereen naar hun centrum. Het kan verleidelijk zijn om nog een paar houdingen in te drukken, maar zorg ervoor dat je voldoende tijd neemt voor tegengestelde houdingen, rekken en de laatste ontspanningshouding. Als je merkt dat je altijd moeite hebt om onderweg een cool-downsectie te bedenken, creëer dan verschillende go-to-cooldowns, zodat je opties hebt op dagen dat je al je creativiteit gebruikt aan het einde van je piekhouding en een beetje nodig hebt ondersteuning bij het doorkomen van de rest van de les.

Heb je wat inspiratie nodig voor je go-to-reeksen?

Ga deze maand met me mee op Yoga Journal terwijl ik enkele van mijn favoriete go-to-reeksen deel. Je kunt deze cue-for-cue gebruiken, lenen van de, of gewoon inspiratie opdoen om je eigen go-tos te maken. De go-to-reeks van deze week is Adho Mukha Vrksasana (handstand).

Over onze bijdrager

Sarah Ezrin is een auteur, wereldberoemde yogadocent, populaire Instagram-beïnvloeder en mama in de San Francisco Bay Area. Haar bereidheid om ongegeneerd eerlijk en kwetsbaar te zijn, samen met haar aangeboren wijsheid, maken haar schrijven, yogalessen en sociale media voor veel mensen geweldige bronnen van genezing en innerlijke rust. Sarah verandert de wereld door zelfliefde één persoon tegelijk te leren. Ze is ook de auteur van The Yoga of Parenting. Je kunt haar volgen op Instagram op @sarahezrinyoga en TikTok op @sarahezrin.



Recent Posts