“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote, a.btn, ao-button”} }”>

Ongeveer een jaar geleden, temidden van een existentiële crisis, schreef ik mezelf in voor een driedaagse stille meditatieretraite. Het was slecht. Het veranderde ook de manier waarop ik met de natuurlijke wereld omga, maar niet op de manier die ik had verwacht.

Als je je wenkbrauwen al optrekt, neem ik het je niet kwalijk. Als ik de woorden ‘meditatie-retraite’ tegen de meeste mensen zeg, kijken ze blanco of beginnen ze met hun tanden te knarsen. Een enkeling leunt naar binnen en vraagt ​​hoe de retraite is verlopen. Die mensen zijn allemaal razende hippies.

Ik identificeer me persoonlijk als hippie-aangrenzend. Ik hou niet van kristallen of harddrugs, maar geniet er wel van om een ​​paar dagen niet te douchen en als de gelegenheid erom vraagt ​​paisley te dragen. Toch vermoed ik dat mijn beslissing om drie dagen in stilte op een hobbelig kussen te zitten meer te maken had met een tijdelijk delirium veroorzaakt door te veel e-mails en te weinig levensrichting. Daarvoor was ik nog nooit op een meditatieretraite geweest. Mijn record voor stilte tijdens solowandelingen was ongeveer vijf uur. Op dat moment begon ik meestal tegen mezelf te praten.

Toch had ik goede dingen gehoord over mindfulness. Naar verluidt kan rondhangen in het bos en luisteren naar vogelgezang (dwz “bosbaden”) de bloeddruk verlagen en zelfs boost je immuunsysteem. En van meditatie in het algemeen is bekend dat het angst en depressie verlicht chronische pijn verminderen. Dat klonk me allemaal goed in de oren.

Bovendien zag de locatie voor de retraite er mooi uit. De tempel stond midden in de Colorado Rockies en volgens de website was het eten in de cafetaria eigenlijk best goed. Ook zei de tempelbeheerder dat ik kon besparen op verblijfskosten door in mijn auto op de parkeerplaats te slapen.

Zo bracht ik drie dagen door met het dragen van sokken en sandalen en luisterend naar een stel trieste mensen die hun mond ademden in een piepklein kamertje met hardhouten vloeren. Het was de bedoeling dat ik gefocust was op ‘het loslaten van opdringerige gedachten’, maar ik besteedde de meeste tijd aan het feit dat mijn linkervoet sliep en bedacht hoe ik hem kon verplaatsen zonder opgemerkt te worden door onze instructeur. De uren kropen voorbij. De drie dagen waren pijnlijk.

Ik ben er volledig van overtuigd dat regelmatige meditatie een effectief hulpmiddel is voor miljoenen mensen. Ik weet ook dat er is grote kracht in het stil zijn. Maar voor mij leek zittende meditatie mijn angst eerder te versterken dan te verminderen. Ik vond de fysieke stilte ondraaglijk. Hoe hard ik ook mijn best deed, het lukte me gewoon niet om de gewoonte vast te houden. Ik ben niet meer gaan zitten om te mediteren sinds de retraite meer dan een jaar geleden eindigde. Maar ik heb wel één ding weggenomen dat mijn leven min of meer heeft veranderd.

Tijdens de retraite vertelde onze instructeur ons dat maar heel weinig mensen urenlang op een harde vloer kunnen zitten zonder op zijn minst een paar fysiologische gevolgen te ondervinden. Dus brak ze onze tijd op het kussen af ​​met periodieke loopmeditaties.

We stonden op en liepen door de kamer, ogen neergeslagen maar open, kijkend naar onze voeten die in en uit flitsten door de stralen zonlicht die door de hoge ramen naar binnen stroomden. Ze zei dat we moesten voelen hoe onze voeten de grond vastgrepen, luisterden naar het geruis van bewegende kleding en ons moesten concentreren op de subtiele drukverschuivingen van hiel naar voorvoet naar tenen. Het was de enige keer in het weekend dat ik me echt aanwezig voelde.

Hoewel ik de bal helemaal heb laten vallen op echt mediteren, ben ik sindsdien begonnen met het opnemen van een aantal van deze kleine trucjes in mijn wandelingen. En, ik hou niet van je, ik heb gevoeld dat de tijd langzamer gaat.

Naarmate het leven drukker wordt, wordt de tijd die ik buitenshuis doorbreng kostbaarder. Ik kan je niet vertellen hoeveel wandelingen ik heb beëindigd met een weemoedige terugblik op de trailhead, wensend dat ik nog maar een paar minuten tijd had. Het voordeel van bewust wandelen is dat je niet zo in gedachten verzonken raakt dat je hele kilometers mist. Door bij elke stap aanwezig te zijn, kun je meer uit elke wandeling halen.

Onderzoek wijst uit dat er andere voordelen kunnen zijn. In een recente Braziliaanse studiewerden deelnemers ofwel toegewezen aan een mindful-meditatiewandeling of een “mindlessness-meditatie” -wandeling.

Degenen die de bewuste wandeling deden, kregen te horen dat ze moesten letten op hun omgeving en het gevoel van beweging. Degenen die de hersenloze wandeling deden, kregen de opdracht om na te denken over aankomende taken en levensgebeurtenissen.

Wandelaars die de mindfulness-taak voltooiden, ervoeren een “opwaartse spiraal” in stemming. Kortom, wandelen maakte hen gelukkiger, en omdat ze mindful waren, merkten ze dat ze gelukkiger werden. Hierdoor ontstond een positieve feedback loop. Degenen die gedachteloos aan het wandelen waren, beëindigden hun wandelingen echter in een slechter humeur dan toen ze begonnen.

Het andere voordeel van mindful wandelen is dat het vooral veel gemakkelijker kan zijn om te doen voor nieuwe mediteerders en mensen die zich als rusteloos identificeren. Omdat het gemakkelijker is om erin te komen, is het een gemakkelijkere gewoonte om vol te houden. Dat betekent dat mensen die aan mindful wandelen doen, meer kans hebben om de vruchten van mindfulness op de lange termijn te plukken dan degenen die alleen aan zittende meditatie doen.

Dus, wat is precies een bewuste wandeling? Probeer deze vijf trucs op je volgende rugzak, hondenwandeling of wandeling door het blok.

Bewust wandelen 101

Haal meer uit elke kilometer met deze tips voor mindful wandelen.

1. Loop in een natuurlijk tempo met uw handen vrij en ontspannen schouders. Neem even de tijd om ervoor te zorgen dat je kleding en rugzak behaaglijk en comfortabel aanvoelen.
2. Stem nu af op hoe je lichaam voelt. Doe een snelle check-in door een mentale scan van top tot teen te doen. Probeer je tijdens het lopen te concentreren op het gevoel van kracht in je spieren terwijl ze aangrijpen en langer worden. Concentreer u op de snelheid van uw voeten en enkels terwijl ze uw gewicht over oneffen terrein verplaatsen.
3. Wanneer je merkt dat je gedachten afdwalen, breng je ze dan voorzichtig terug naar het gevoel van kracht in je lichaam en het gevoel dat je voeten de grond raken.
4. Stem af en toe af op uw omgeving: probeer de bezienswaardigheden, geluiden en geuren om u heen te tellen. Kijk of je vijf verschillende bezienswaardigheden, vier verschillende geluiden en drie geuren kunt identificeren.
5. Wees lief voor jezelf. Als je merkt dat je moe of chagrijnig wordt, neem dan even de tijd om het weer naar binnen te halen, haal diep adem en noem drie specifieke dingen van dit moment waar je dankbaar voor bent.