“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote”} }”>

Het is die tijd van het jaar. Nu de tussentijdse verkiezingen naderen, stromen onze nieuwsfeeds over van politieke advertenties, kandidaat-debatten en non-stop experts. Voor sommige mensen zijn dit opwindende demonstraties van democratie in actie. Het zorgt ervoor dat anderen zich willen oprollen in Child’s Pose.

Voor Reggie Hubbard is het een beetje van beide. Hij zegt dat hij een hardwerkende politiek agent was die leefde van sigaren, whisky en adrenaline. Nu is hij nog steeds een energieke politieke agent, maar zijn energie komt uit een andere bron. Hij is ook de oprichter van Active Peace Yoga, een platform voor politieke strategie, yoga-instructie en andere ‘coole projecten’ die beide kruisen.

Als Chief Serving Officer van de organisatie is hij een rolmodel voor hoe het burgerleven en yoga samen kunnen komen in dienst van het goede.

De politieke kloof overbruggen

De VS hebben politieke meningsverschillen gehad voordat de staten verenigd waren. Wat nieuw is, is de breedte van de kloof waarover mensen schreeuwen – en de interne breuken die zich aan elke kant vormen.

Uit onderzoek blijkt dat Amerika steeds meer verdeeld raakte – en dat polarisatie binnen partijen ook toeneemt. Dergelijke verdeeldheid leidt enerzijds tot hoge emoties en anderzijds tot een gevoel van hopeloosheid. Steeds meer mensen geven aan zich vreemdelingen te voelen in hun eigen land.

De kloof komt ook naar voren in de yogagemeenschap, waar sommige mensen denken dat yogaprincipes de ideale richtlijnen bieden voor het aanpakken van sociale en politieke kwesties, terwijl anderen onvermurwbaar zijn dat politiek geen plaats heeft in de praktijk die gewijd is aan persoonlijke vrede.

Gaan yoga en politiek samen? Als iemand een uitgesproken mening heeft over de eeuwige vraag, dan is het Hubbard wel. Voor hem is het antwoord een voor de hand liggende ja… en het is ingewikkeld.

“Er is wat burgerlijk werk te doen”, zegt hij. “Ik geloof niet dat yoga een beoefening van comfort is. Ik geloof dat het ons comfortabel maakt met ongemak en vanuit dat comfort met ongemak kunnen we gedurfde vragen stellen en de wereld transformeren.

Dankbaarheid voor geschenken van tegenspoed

Hubbard probeerde de wereld te transformeren ruim voordat hij met yoga begon. “Ik ben de politiek ingegaan om mensen te helpen. Ik raakte niet betrokken bij de politiek om achterover te leunen en sociaal te klimmen”, zegt hij. Hij beschrijft zijn vroege ervaring met het politieke leven als buitengewoon destructief.

Na een onsuccesvol bod op een functie in de regering-Obama, nam hij een pauze en zwoer hij alleen dingen te doen die zijn bloeddruk verlagen, ‘kunstzinnig’ waren of die hij nog nooit eerder had gedaan. Toen iemand hem uitnodigde voor een yogales, vinkte hij alle drie de vakjes aan. Hij genoot er genoeg van om het vol te houden, maar pas toen hij in een uitdagende werksituatie terechtkwam, begreep hij de kracht van zijn praktijk volledig.

Hij was van DC naar Colorado verhuisd voor een baan die snel zuur werd. “Elke dag waren het gewoon micro-agressies en extreem racisme”, zegt hij. “Yoga gaf me de ruimte om met gelijkmoedigheid in deze gruwelijke omgeving te zijn.”

Toen hij een bericht kreeg (via sms) waarin stond dat hij was ontslagen, zei hij: ‘Ik reageerde door te zeggen: ‘Zegeningen en vrede voor jou. Bedankt voor de gave van tegenspoed en de les over hoe daarmee om te gaan met gratie en wijsheid.’” Die reactie verbaasde zelfs hem. Hij realiseerde zich dat iets in de yogapraktijk werkte.

Mindful spiergeheugen ontginnen

Bijna onmiddellijk nadat de baan in Colorado was geëindigd, riep de presidentiële campagne van Bernie Sanders; ze hadden zijn hulp nodig. Hubbard was terughoudend om terug te keren in de politieke wereld. Maar een van zijn leraren wees op de unieke kans die hij kreeg om zijn discipline te oefenen in wat hij ‘het hart van de duisternis’ noemt. Hij zei ja.

Om zijn evenwicht en zijn toewijding aan zijn yogabeoefening te behouden, tekende hij enkele lijnen in het zand. “Als deze baan gevolgen heeft voor mijn praktijk of mijn gezondheid, lig ik eruit”, vertelde hij aan de campagneleiders van Sanders. Hij brak vergaderingen af ​​als ze zijn meditatie belemmerden, en maakte tijdens zijn reizen tijd voor yoga. Hij veranderde zijn werk in dharanaeen oefening van intense focus.

Door het land te reizen om campagne-evenementen te organiseren die duizenden mensen trekken, ontstaat een omgeving die vol potentieel is voor gerafelde zenuwen en conflicten. In plaats van zijn yoga te gebruiken als een privé-oefening om aan de stress te ontkomen, bracht hij zijn praktijk naar het werk: mensen begroeten met vrede en zegeningen, zijn directe ondergeschikten wegleiden van de sleurcultuur en gespannen vergaderingen kalmeren door mensen ademwerk te laten doen. Toen er dingen misgingen – zoals onvermijdelijk als je met zoveel mensen omgaat en stukken beweegt – leunde hij op ‘opmerkzaam spiergeheugen’ in plaats van het typische geschreeuw, verwijten en paniek.

“Als iemand naar me toe zou komen” [with a problem] Ik zou zeggen, oke, schouders naar achteren, hoofd op hoogte, adem in door de neus, uit door de neus. Dan, oké, wat is er aan de hand? … Wat gaan we eraan doen?”

Yoking yoga en het burgerleven

Toen hij terugkeerde naar zijn thuisbasis in Washington, dook hij halsoverkop in zowel het yoga- als het politieke leven.

“Ik heb mijn 200 uur durende lerarenopleiding gevolgd terwijl ik het Huis van Afgevaardigden omdraaide, en mijn 300 uur als strategisch adviseur voor de afzetting van de president”, zegt hij. Hij leerde af en toe als sub in studio’s. “Maar vóór de pandemie was er echt geen ruimte voor mij, en ik was er echt niet naar op zoek.”

“De eerste officiële openbare les die ik alleen gaf, was 4 april 2020”, zegt hij. Tegen die tijd bevond de wereld zich midden in een pandemie die gelaagd was over nationale politieke onrust en protesten tegen raciale gerechtigheid. Maar hij had de instrumenten ontwikkeld om op een nieuwe manier aan politiek te doen. Hij zag hoe hij yogaprincipes kon gebruiken als basis voor hoe hij in politieke kringen werkte –en helpen de yoga- en wellnessgemeenschappen te begeleiden om meer betrokken burgers te zijn.

In deze politiek gepolariseerde ruimtes betekent het dichten van kloven eerst de bruggen bouwen.

Gemeenschappelijke grond vinden

“Het begint met praten met mensen, zelfs degenen die het misschien niet met je eens zijn”, zegt hij. Maar dialoog over het gangpad gebeurt niet zomaar; je moet er de voorwaarden voor scheppen.

“We moeten het zenuwstelsel van mensen laten rusten, zodat ze zich niet aangevallen, bedreigd, onder druk of boos voelen”, zegt hij. Dat is waar yoga en contemplatieve beoefening om de hoek komen kijken. Het maakt de weg vrij voor het zaaien van nieuwe ideeën. En zelfs dat moet zorgvuldig gebeuren. “Ik laat niet zomaar dingen vallen of gooi mensen met ideeën. Ik plaats ze”, zegt Hubbard.

“Vanuit een yoga-perspectief hebben we veel meer gemeen dan we denken dat we doen”, zegt hij. “En we moeten gewoon praten over wat we delen in plaats van wat we niet delen.” Het zoeken naar overeenkomsten maakt deel uit van yogabeoefening, zegt Hubbard. Het is hoe we de gebruikelijke vertaling van namaste belichamen – om de menselijkheid in elkaar te zien en te eren. “Terwijl we samenkomen, realiseren we ons dat er niet zoveel scheiding is. De enige scheiding is degene die we creëren.”

Onze yoga practice geeft richting. “Dezelfde aanwijzingen die iemand zou kunnen geven in een asana-oefening, zijn van toepassing op de harde gesprekken; ze zijn van toepassing op de hardnekkige aard van de dingen zoals ze nu lijken”, zegt hij, het proces vergelijkend met het volgen van de aanwijzingen om te verzachten in een pose. “Als we het in asana kunnen doen, waarom kunnen we het dan niet in het leven?”

Impact maken

Dit sentiment heeft voor hem persoonlijk en professioneel deuren geopend. Hij zegt dat hij nooit had gedacht dat het mogelijk zou zijn om yoga, meditatie, burgeractivisme en politiek werk te combineren. “Maar de belofte en de zegen van yoga is het samensmelten van deze dingen. En als die dingen samensmelten, groeien ze uit tot een prachtige hybride”, zegt hij.

“Ik beschouw mijn onderwijspraktijken als een middel om het lijden voor iedereen op mijn pad te bevrijden”, zegt hij. De oefening is niet alleen wat er gebeurt op de mat of op het kussen of zelfs in de hallen van de macht. “Het kan gewoon een glimlach zijn in het verkeer. Het kan zijn [a nod] op de metro. Maar als je dat serieus neemt, begin je te zien hoe dat de omgeving om je heen verschuift.”

Zijn impact wordt gevoeld.

“Een van de beste complimenten die ik in mijn leven heb gekregen, is van Ayana Pressley [the U.S. representative from Massachusetts],” hij zegt. “Ze zei: ‘Broeder, je bent zo cool dat als je binnenkomt, de bloeddruk daalt.’ Daarom doe ik wat ik doe.”

Het pad voorwaarts in kaart brengen

Hubbard werkt momenteel samen met leiders in de contemplatieve gemeenschap aan een project genaamd Mind Our Democracy. “We willen de spirituele gemeenschap inspireren tot maatschappelijk engagement”, zegt hij. Ze ondernemen een directe actie tegen het idee dat er geen ruimte is voor politieke of maatschappelijke actie in de contemplatieve ruimte.

De groep, waaronder Tara Brach, Jack Kornfield, Konda Mason, Maya Breuer en een hele groep leiders in meditatie-, mindfulness- en yogagemeenschappen, “erkent stemmen als een verlengstuk van contemplatieve beoefening.” Bewust stemmen is een begin om de wereld te veranderen.

“We kunnen de toekomst niet voorspellen, we kunnen gewoon ons best doen met het heden”, zegt hij. En yoga zal helpen.

“Als yoga ons individueel kan transformeren, waarom niet collectief?” vraagt ​​Hubbard. “Ik blijf bij het idee van de transformerende kracht van yoga,”