“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote, a.btn, ao-button”} }”>

In de afgelopen jaren is het vrij duidelijk geworden dat gewichtsverlies en andere restrictieve diëten voor het grootste deel gewoon niet werken. Je valt een paar kilo af. Je bereikt een plateau. Je krijgt het gewicht terug. Spoel en herhaal. Maar het is een cyclus die we blijven proberen, in de hoop dat deze tijd zal er iets anders zijn. Halverwege de jaren 90 ontwikkelden een paar voedingsdeskundigen het ‘intuïtief eten’-model om iets te doen aan wat zij het ‘mislukte paradigma’ noemen. Ze wilden de traditionele benadering van diëten op zijn kop zetten en mensen bevrijden van de vruchteloze cyclus van diëten.

Nu tilt Jenna Hollenstein, auteur van Intuïtief eten voor het leven: hoe mindfulness je intuïtieve eetpraktijk kan verdiepen en ondersteunen, intuïtief eten naar een ander niveau door de principes van meditatiebeoefening op te nemen. Hier legt ze het verband tussen de twee uit.

Wat is het principe achter intuïtief eten?

Diëten leert je om te vechten met je biologie en jezelf voor de gek te houden door geen honger te hebben, minder te eten dan je eigenlijk zou willen, om vervangers te eten voor het voedsel dat je eigenlijk wilt. Intuïtief eten draait allemaal om luisteren naar je lichaam om je te vertellen wat je eet, wanneer je het eet en hoeveel je eet. Ze noemen het het “anti-dieet”, omdat bij diëten het wat, het wanneer en het hoeveel allemaal worden voorgeschreven.

Hoe is het Intuïtief Eten-model ontstaan?

De grondleggers van het Intuïtief Eten-model, geregistreerde diëtisten en voedingstherapeuten Elyse Resch en Evelyn Tribole, ervoeren wat alle diëtisten ervaren: u deelt uw wijsheid mee aan uw cliënten. Cliënten nemen die wijsheid over afvallen en gedragsverandering mee naar huis. Ze verliezen soms gewicht. Maar ze komen later terug, nadat ze dat gewicht hebben teruggewonnen en nog wat. Mensen worden hierdoor psychisch diep geraakt. Ze denken dat er iets mis is met hen of dat ze gefaald hebben.

Dus begonnen Resch en Tribole zich te verdiepen in onderzoek dat kijkt naar wat er gebeurt als je het voedsel van mensen beperkt. In de loop der jaren hebben onderzoekers waargenomen dat mensen die opzettelijk beperken wat ze eten – of die er zelfs aan dachten om hun voedsel te beperken – uiteindelijk meer gaan eten en zich over het algemeen meer op voedsel concentreren. Het is zowel een biologische reactie als een psychologische reactie op beperking. Wanneer we onze biologie proberen te overmeesteren, is er een terugslag. Mensen op dieet zetten is dus proberen het oncontroleerbare onder controle te krijgen. We proberen een toch al wijs lichaam terzijde te schuiven.

Hoe ziet intuïtief eten er in de praktijk uit?

Dr. Tracy Tylka, een psycholoog die lichaamsbeeld en eetgedrag bestudeert, typeert intuïtieve eters als mensen die voornamelijk eten als reactie op biologische honger, die zichzelf onvoorwaardelijke toestemming geven om te eten en die manieren hebben om met emoties om te gaan waarbij eten. En ze kiezen voedsel dat niet alleen goed smaakt, maar ook goed aanvoelt in je lichaam.

Je eet dus in de eerste plaats om aan je fysieke behoefte aan voedsel te voldoen – minder om emotionele redenen of amusement. Er is geen “beter” eten; er is geen “slechter” voedsel. De wortel en de worteltaart bestaan ​​allemaal op een gelijk moreel vlak. Je weet dat het soms oké is om jezelf te kalmeren met eten, maar je hebt ook manieren om met emoties om te gaan die geen eten met zich meebrengen.

Dat lijkt in tegenspraak met veel van wat ons wordt geleerd over hoe we ons dieet moeten benaderen.

Ik denk dat die ideeën tot stand zijn gekomen vanwege de overtuiging dat het lichaam niet te vertrouwen is. We zijn zo gefixeerd geraakt op dit idee dat iets buiten ons fysieke lichaam het beter weet dan wij, dat we de intelligentie van het lichaam uitbesteden.

Het concept achter intuïtief eten is dat er een continue communicatie gaande is tussen lichaam en geest. Er staat: “Oh, dat gevoel betekent dat ik honger heb.” Dan vraag je jezelf af waar je honger naar hebt en wat waarschijnlijk het meest bevredigend zal zijn. En je geeft jezelf de toestemming om te zitten en te eten totdat je lichaam je begint te vertellen dat het vol begint te raken en voldoening ervaart.

Hoe speelt tevredenheid een rol?

Er zijn 10 principes van intuïtief eten en een daarvan is ‘ontdek de tevredenheidsfactor’. Toen in 2012 de derde editie van het boek van Resch en Tribole uitkwam, plaatsten ze tevredenheid midden in alle andere principes. Door dit te doen, positioneerden ze plezier ook min of meer radicaal als echt belangrijk om verbinding te maken met zelfregulering.

Verbinden met plezier en voldoening helpt om duidelijk te maken wat te veel eten is en wat te weinig te eten. Als je geen bevrediging bereikt, eet je misschien te weinig. Als je doorgaat met eten tot je verzadigd bent, zou je te veel kunnen eten. Maar wie bepaalt wat genoeg is? Het is het individu.

Hoe kwam de connectie met meditatie tot stand?

Ik werkte met mijn meditatieleraar, Susan Piver, en ik begon de punten te verbinden tussen intuïtief eten en meditatie. Met intuïtief eten werken we met de realiteit van onze biologische behoeften. Meditatie helpt ons te werken met de realiteit van onze emoties en onze relatie met ongemak en plezier.

Dus beide praktijken – meditatie en intuïtief eten – zijn manieren om weer contact te maken met het wijze lichaam?

Ja, en ook om te werken met de dingen zoals ze zijn. Onze cultuur is zo geobsedeerd door dingen beter te maken. optimaliseren. Weten hoeveel verschillende voedingsstoffen we precies zouden moeten innemen. De koelkast vullen met de superfoods. We proberen altijd beter te zijn, altijd gezonder.

Intuïtief eten is een manier om opnieuw verbinding te maken met iets dat nooit verloren is gegaan, maar dat gewoon in slaap is gevallen. En dat is interoceptie – dat vermogen om in realtime waar te nemen wat er gebeurt en beslissingen te nemen op basis van de sensaties in je lichaam.

Het is het anti-dieet. Je hebt niemand nodig die je vertelt wat, wanneer of hoeveel je moet eten. Je hebt de experts niet nodig. Je hebt de programma’s niet nodig. Je hebt geen speciale voeding nodig. Je hebt het aangepaste voedsel niet nodig omdat je het vermogen bezit om ja, nee, hoeveel of waarom te zeggen. Nee, ik heb de pindakaasbeker eigenlijk niet nodig; Ik moet mijn moeder bellen. Die onderscheidende kwaliteit is waar mindfulness echt helpt. Je bent je bewust van wat er op dit moment werkelijk gebeurt.

Dat betekent niet dat je nooit kunt eten voor amusement of eten voor de lol of eten om te kalmeren. Je kunt een fantastische maaltijd eten en ervan genieten. En als je het punt van tevredenheid bereikt – een comfortabele volheid na het eten van wat je wilt eten – kun je stoppen.

Wat zijn de resultaten van het werken met mensen die intuïtief eten beoefenen?

Ik denk dat sommige aspecten ervan mensen meteen bijblijven, maar het is een praktijk die zich de rest van je leven ontvouwt. Soms werken mensen een tijdje met me samen, stoppen dan een tijdje en komen terug. Ik heb mensen gehad die intuïtief eten afwezen omdat dat betekent dat hun lichaam een ​​gewicht bereikt waar ze zich niet prettig bij voelen. Ik heb klanten gehad die om die reden in eerste instantie intuïtief eten afwezen, en vervolgens gingen werken op het grotere gebied van anti-dieet en vetvrijmaking. Ik moet geloven dat er daar enkele zaden van intuïtief eten waren.

Intuïtief eten is dus een gezonde benadering van eten, maar je wordt er misschien niet mager van.

Dat klopt. Misschien blijf je op hetzelfde gewicht. Misschien verlies je gewicht. U kunt aankomen. Maar feit is dat sommige mensen nooit mager zullen zijn. Sommige mensen zullen altijd in een groter lichaam zitten en andere mensen zullen in een dunner lichaam zitten. Een deel van de reden waarom we weten dat de BMI een waardeloze indicator van gezondheid is, is dat er geen echt normatief bereik is tussen populaties. Je lichaam bepaalt zelf waar het qua gewicht wil zijn. En dat is vaak het moeilijkste voor mensen om te accepteren. lt is heel logisch dat iemand in een groter lichaam in een kleiner lichaam zou willen zitten bVanwege mensen in grotere lichamen is onze cultuur erg vijandig.

Maar het is de suggestie dat we allemaal moeten streven naar dunheid die heeft geleid tot wat mensen de ‘zwaarlijvigheidsepidemie’ noemen. Weet je, als mensen gewoon gerespecteerd hadden kunnen worden in hun diversiteit aan lichamen en waren aangemoedigd om gewoonten te beoefenen zoals lichaamsbeweging, voedzaam eten, trauma verwerken, voldoende rust krijgen, omgaan met stress, contact maken met mensen – die fundamentele menselijke behoeften – dan zou ik denk dat het nu heel anders zou zijn. En veranderingen moeten plaatsvinden op een veel groter en systemisch niveau – met landbouw, farma en andere bedrijven die profiteren van mensen die proberen hun lichaam te repareren.

Hoe draagt ​​je mindfulness-werk bij aan de evolutie van intuïtief eten?

Mindfulness is de afgelopen decennia steeds populairder geworden, dus mensen begrijpen dat het een gewoonte is om op een bepaalde manier op te letten. Aanwezig zijn is altijd een onderdeel geweest van intuïtief eten. Omdat je aanwezig moet zijn om verbinding te maken met interoceptie. Je geest en je lichaam moeten op dezelfde plek zijn om je geest te laten zeggen: “Oh, dat voelt als een gevoel van honger.” Ik heb gemerkt dat mensen die een meditatiebeoefening hebben of beginnen te leren mediteren, sneller de leer van intuïtief eten overnemen. De twee praktijken zijn zeer complementair.

Waarom is dat?

Mijn meditatiebeoefening – shamatha, een vorm van meditatie uit de Theravada Boeddhistische traditie – herinnert ons eraan hoe we ons moeten voelen. Dus we verbeteren interoceptie, omdat we aandacht besteden aan en prioriteit geven aan gevoel. Meditatie moedigt ons ook aan om bij onszelf te blijven door een aantal gemoedstoestanden, gedachten en emotionele toestanden die we ervaren. We ontwikkelen dus een groter vermogen om een ​​scala aan emoties te tolereren. En dat maakt ons minder reactief.

Als iemand gevoelig is voor emotioneel eten, bijvoorbeeld wanneer een ongemakkelijke emotie toeslaat, gebeurt de reactie op eten bijna automatisch. Maar met meditatie is het bijna alsof je de tijd kunt verlengen. Je begrijpt dat dit een situatie is waarin ik zou kunnen eten om te proberen mijn toestand te veranderen, maar ik ga oefenen om bij mezelf te blijven. Ik ga echt uitzoeken wat beter zou voldoen aan mijn werkelijke behoefte. Wat is mijn werkelijke behoefte en hoe kan ik daarin voorzien?

Waarom denk je dat het inbouwen van mindfulness-oefeningen werkt?

Ik denk dat dat komt omdat het het zenuwstelsel stabiliseert. Natuurlijk is het niet voor iedereen weggelegd. Als je een onverwerkt trauma hebt, is het misschien niet verstandig om te gaan zitten en het lichaam tot rust te brengen en aandacht te besteden aan wat er in de geest omgaat. Maar als je op een plek bent waar je dat kunt doen, dan begin je zowel de voeler te zijn – de persoon die het moment ervaart – als de waarnemer. En dat geeft je alleen maar meer keuzes.