Ik ben een yogaleraar en ik stopte met stretchen. Dit is waarom.



“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote, a.btn, ao-button”} }”>

Zoals veel yogadocenten ben ik mijn hele leven redelijk flexibel geweest. Niet flexibel in de zin van “beide voeten achter het hoofd stoppen”, maar ik heb altijd harder moeten werken aan het creëren van kracht en stabiliteit dan aan het vergroten van mijn bewegingsbereik. Sterker nog, ik merk dat diepe statische rekoefeningen aan mijn eindbereik de volgende dag gewrichtsstijfheid en zelfs pijn kunnen veroorzaken.

Om die reden ben ik een paar jaar geleden in wezen gestopt met ‘strekken’. Wat niet wil zeggen dat ik puur kracht werk. In plaats daarvan richt de zachtere kant van mijn praktijk zich niet op flexibiliteit omwille van zichzelf, maar op deze drie doelen:

1. Behoud van mobiliteit

Zoals de meesten van ons, word ik ’s ochtends wakker met een beetje benauwd gevoel. Een deel van de reden voor ochtendstijfheid is dat onze fascia ’s nachts de neiging heeft uit te drogen, steviger en minder gelachtig van structuur wordt. Soepele, glijdende bewegingen stimuleren deze glijdende oppervlakken om vrijer te bewegen, lichte verklevingen tussen weefsellagen te verbreken en gewrichten te verwarmen en te smeren. En ze voelen geweldig aan. Mijn ochtendoefening begint vaak met een zachte stroom om beperkingen op te heffen en mijn normale bewegingsbereik te openen. Ik hou van gezamenlijke rotatie, kabbelend tussen Marjaryasana (Cat Pose) en Bitilasana (Cow Pose), vloeiende wendingen en zijwaartse buigingen.

2. Evenwichtig bewegingsbereik

In de loop van jaren van yogabeoefening heb ik gemerkt dat bepaalde houdingen voor mij gemakkelijker zijn om in te bewegen dan andere. Ik kan bijvoorbeeld met weinig of geen voorbereiding naar voren vouwen tot Upavistha Konasana (Wide-Legged Forward Fold), maar in Virasana (Hero Pose) zitten is een uitdaging voor mij, waar ik ook ben in mijn praktijk. Het is gemakkelijk voor mij om mijn heupen naar buiten te draaien. Om dat in evenwicht te brengen, zorg ik ervoor dat elke oefening houdingen bevat zoals Virabhadrasana III (Warrior Pose 3) en Crescent Lunge die interne heuprotatie vereisen.

Mijn linker hamstring is merkbaar strakker dan mijn rechter, dus ik oefen regelmatig asymmetrische houdingen die slechts één been tegelijk verlengen, zoals Parsvottanasana (piramidehouding) en Janu Sirsasana (hoofd-tot-knie voorwaartse buiging). We hebben allemaal deze onevenwichtigheden, dus het is nuttig om onze oefentijd strategisch te gebruiken om de spanning rond onze gewrichten gelijk te maken en de linker- en rechterkant in evenwicht te brengen, in plaats van te proberen te verdiepen in houdingen die van nature gemakkelijk zijn.

3. Spanning loslaten

Wanneer we vast komen te zitten in dezelfde houding of hetzelfde bewegingspatroon, hebben onze spieren en fascia de neiging zich rond die vorm te spannen. Denk eens aan hoe je je voelt als je opstaat na uren achter de computer of een lange autorit te hebben gezeten. Het lichaam heeft de bedoeling dat deze verandering nuttig is – om de inspanning die nodig is om een ​​positie vast te houden te verminderen – maar het eindresultaat is een gevoel van stijfheid, verminderd bewegingsbereik en mogelijk beperkte bloed- en lymfestroom.

Ik heb gemerkt dat zachte, langdurige rekoefeningen (vooral ondersteund op rekwisieten) en myofasciale ontspanning met tennis- of massageballen erg nuttig zijn bij het ontrafelen van houdingsspanning. Als ik kan, eindig ik de dag met een paar van dit soort poses om de spanning van de dag los te laten, zelfs als dat betekent dat ik ze moet doen als ik in bed stap. Liggen met een klein kussen of een opgerolde handdoek onder mijn rug (ter hoogte van de bh-bandlijn) voelt bijvoorbeeld geweldig om de spanning in de borst en de voorkant van de schouders op te lossen. Een achterover leunende kniebeweging met een kussen dat mijn gebogen knie ondersteunt, is een rustgevende manier om spiergewoonten rond de wervelkolom te ontspannen. De sleutel hier is om te zoeken naar een gevoel van bevrijding of ontspanning, in plaats van een gevoel van uitrekken.

Ik zal misschien nooit mijn voeten achter mijn hoofd kunnen stoppen, maar met deze aanpak hoop ik nog vele jaren te kunnen genieten van een gezond en evenwichtig lichaam.

Verwant: Alles wat je moet weten over fascia en yoga

Dit artikel heeft geweest bijgewerkt. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd op 31 juli 2017.


Over onze deskundige
Rachel Land, E-RYT 500, is een yogaleraar, schrijver en lerarenopleider in Queenstown, Nieuw-Zeeland. Na een uitgebreide studie in anatomie, fysiologie, sporttraining en therapieën te hebben voltooid, is ze een 1000-urige Yoga Medicine® Therapeutic Specialist. Ze geeft workshops en anatomietrainingen, en is co-docent van Yoga Medicine® orthopedische modules, evenals vinyasa, Yin en een-op-een yogasessies.

Recent Posts