“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote, a.btn, ao-button”} }”>
De deur uit? Lees dit artikel over de nieuwe Outside+ app die nu beschikbaar is op iOS-apparaten voor leden! >”,”name”:”in-content-cta”,”type”:”link”}}”>Download de app.
Onlangs had ik een ongelukkig incident waarbij een blik kikkererwten en een botermes betrokken waren. Ik zal je de verdomde details van het lunchincident besparen, maar ik eindigde met twee niet zo mooie snijwonden en minstens drie lagen bureaucratie op mijn middelvinger en duim. Ik had nu een ‘Elmo-hand’, zoals mijn vriend het gekscherend uitdrukte.
Het werd bijna onmogelijk voor mij om enige vorm van fysieke yogabeoefening te doen. Dus sloeg ik de yogales een paar weken over. Wat zijn tenslotte een paar gemiste lessen?
Welnu, hier moet ik bekennen: ik had mijn praktijk op dit moment al minstens twee weken verwaarloosd. Ik had verschillende excuses: ik was moe; mijn vriend heeft me in de steek gelaten; Ik had net de hele dag naar yoga-inhoud gekeken. Uiteindelijk bracht ik meer tijd buiten de studio door dan passend is voor een redacteur bij Yoga Journal. (Althans, dat is wat mijn vrienden me eraan herinnerden.)
De fysieke beoefening is slechts één onderdeel van yoga. Theoretisch zou ik de andere zeven ledematen nog kunnen oefenen. Maar als een luide, extraverte, snelle persoon, merk ik dat het asana-gedeelte van de beoefening de andere elementen van de oude beoefening inluidt. In de verduisterde studio, wanneer mijn lichaam wordt uitgedaagd maar stil is en mijn geest stil is, ben ik in staat om iets als pratyahara (een terugtrekking uit de zintuigen) of dharana (concentratie) te overwegen wanneer mijn leraar daarom vraagt. Die momenten zijn heilig. Ik heb moeite om die tijden na te bootsen buiten een traditionele studioomgeving.
Mijn tijd weg van mijn praktijk bewees dit punt – iets wat ik aarzelde om aan mezelf toe te geven. Ik voelde de gevolgen. Ik was meer zenuwachtig, verspreid en over het algemeen een beetje meer verloren in mijn dag. Natuurlijk leunde ik op andere strategieën voor zelfzorg – mijn runs langs de rivier (mijn benen waren goed om te gaan!), Meditaties van vijf minuten en telefoontjes naar vrienden. Maar er bleef een kleine leegte.
Ik merkte dat ik het advies opvolgde dat ik vaak aan vrienden in relaties geef (of vaker wel dan niet, situatieschepen): soms waardeer je iets pas als het weg is. Misschien had ik eigenlijk een pauze nodig van mijn fysieke praktijk om de plaats en het belang ervan in mijn leven te beseffen. Toen ik eindelijk terugkeerde naar de verwarmde kamer en mijn geliefde mat, was ik voor het eerst in lange tijd echt opgewonden. Het voelde alsof ik de praktijk voor het eerst helemaal opnieuw mocht ervaren.
Dit artikel verscheen voor het eerst in onze ledennieuwsbrief. Om deze e-mails te ontvangen en toegang te krijgen tot onbeperkte artikelen over Yoga Journal, Outside, Women’s Running en meer, kun je je hier aanmelden voor een Outside+-lidmaatschap.