Enkele van de oliën in kwestie in Leveque’s post zijn sojabonen, maïs, koolzaad (raapzaad), zonnebloem (meer details over de nuance van zonnebloemolie hier), saffloer, katoenzaad, druivenpit en rijstzemelen. “Industriële zaadoliën werden beschouwd als industrieel afval en werden tot 1911 alleen gebruikt bij het maken van zeep, maar in de afgelopen 2 decennia hebben we ze aan alles zien toevoegen, van havermelk, eiwitrepen, koekjes, crackers, dipsaus, dressings en voorverpakt voedsel… plus alle fast-casual- en fastfoodrestaurants gebruiken ze om alles te koken/frituren”, deelt ze in haar bericht.

Deze oliën worden gemaakt door de zaden tot hoge temperaturen te verhitten, waardoor de meervoudig onverzadigde vetten in de zaden (PUFA) oxideren, wat volgens LeVeque schadelijke bijproducten voor de mens kan creëren. “Deze zaden worden vervolgens verwerkt met een op aardolie gebaseerd oplosmiddel zoals hexaan”, zegt ze. “Dit is om de hoeveelheid olie die uit die zaden kan worden gewonnen te maximaliseren.”

Deze oliën zijn ook chemisch ontgeurd omdat ze volgens LeVeque ruiken naar een mengsel van vis en vuile voeten, waardoor de productie van transvetten wordt veroorzaakt (die notoir slecht zijn voor de menselijke gezondheid). Na de toevoeging van nog meer chemicaliën om de kleur, kunnen deze zaadoliën uiteindelijk een negatieve invloed hebben op onze algehele gezondheid.

“Tussen [the] jaren 1959 en 2008 de stijging [in] meervoudig onverzadigde vetten, met name linolzuur, zijn verdwenen [up] 2 1/2 maal van 9,1% naar 21,5%”, waarschuwt LeVeque. “We willen een verhouding van 1:1 en daar zijn we op dit moment echt ver van verwijderd. Toen ik in 2016 mijn eerste boek schreef, was het een omega-6 tot omega-3-verhouding van 12:1 en tegenwoordig zijn de schattingen meer dan verdubbeld.”