“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote”} }”>

Tijdens het laatste jaar van zijn leven verdiepte mijn 86-jarige vader zijn relatie met de tijd. Hij beoefende dagelijks yoga sinds hij 80 was, maar zat steeds meer in een rolstoel, niet in staat om simpele dingen te doen, zoals naar buiten lopen om zijn New York Times op te halen. ‘Hij vertraagt’, zeiden mensen.

Ze bedoelden het als triest commentaar, maar ik voelde me anders. Vader leefde ongehaast, ging op in de details van het moment: hij volgde de dagelijkse ruzies en vluchtpatronen van mussen buiten zijn raam, pakte een chocoladetruffel uit, keek naar wolken die door de lucht trokken, of scande met een vergrootglas babyfoto’s van zijn dochter en zijn kleinzoon voor overeenkomsten.

Zijn oplettendheid en tevredenheid stonden in schril contrast met het hectische tempo van mijn leven. Ik ging van klanten naar lessen naar vergaderingen naar papa’s en toen naar huis, waar ik tot na middernacht werkte. Als de gasman wilde kletsen terwijl ik mijn tank aan het vullen was of als ik me in een trage kassa bij de supermarkt bevond, werd mijn goodwill weggezogen door zorgen over achterop raken. Papa leek aanwezig en gelukkig, terwijl ik – een yogaleraar en psycholoog die zich richt op het helpen van anderen om bewuster te leven – op jacht was naar tijd.

Zowat iedereen die ik ken, lijkt het, deelt een soortgelijk gevoel van tijdgebrek. “Ik zit in een tijdsnood”, zegt een collega in een e-mail. Laatst mailde iemand me over mijn opleiding tot yogadocent. Zou hij meteen kunnen beginnen? Zou hij de opleiding in minder dan 10 maanden kunnen afronden? “Als ik niets te bereiken heb, gaat het goed”, zegt een vriend, een yogi die bezig is met het schrijven van een boek, “maar als ik doelen heb, is tijd mijn vijand.”

Natuurlijk hebben de meesten van ons meestal doelen; een baan hebben, naar school gaan, kinderen opvoeden, het vereist allemaal dat we dingen volgens bepaalde schema’s gedaan krijgen. Er is niets mis met de drang om te produceren: het weerspiegelt de levenskracht van de schepping. Maar we leven in een cultuur die productiviteit en snelheid hoog in het vaandel heeft staan. Voordat we het weten, zijn we verwikkeld in een eeuwigdurende strijd met de tijd, waarbij we onze verbindingen met ons diepere zelf en met anderen mislopen.

Is er een manier van leven die ons bevrijdt van de cyclus van verlangen naar meer tijd, de tijd die we hebben misbruiken en dan de schuld geven aan een gebrek aan tijd voor onze ontevredenheid?

Het antwoord is ja. Gelukkig hoeft u zich hiervoor niet terug te trekken uit de wereld of radicaal terug te schroeven op dingen die u wilt doen. U hoeft zich ook niet te concentreren op tips om uzelf steeds efficiënter in te plannen. In plaats daarvan breng je meer bewustzijn naar de manier waarop je tijd ervaart.

Hoe tijd anders te beleven

Deze benadering, geworteld in de filosofie beschreven in de Yoga Sutra – met name de concepten van zelfstudie, eerlijkheid en niet-begrijpen – kan je in een diepere harmonie met de tijd brengen en je in staat stellen om vollediger met elk moment bezig te zijn.

Om tijd anders te ervaren, moet je er een nieuwe relatie mee cultiveren en oefenen, net zoals je een yoga- of meditatiebeoefening zou koesteren. In het begin heb je misschien het gevoel dat je tegen de stroom van culturele signalen in zwemt die je ertoe aanzetten om meer te doen en sneller te gaan. Het is misschien niet gemakkelijk om te veranderen, maar de beloningen zijn immens.

1. Begrijp hoe je je verhoudt tot tijd

Je eerste stap is svadhyaya, of zelfstudie, een van de ethische principes van yoga. Svadhyaya vraagt ​​je naar binnen te kijken en jezelf beter te leren kennen. Het leert je het verschil te voelen tussen je eigen natuurlijke ritmes en de cadans van de wereld om je heen. Het kan u leren wat praktisch en nuttig is om op te focussen, en wat u misschien moet delegeren of laten vallen.

Misschien heb je de gedragingen en aannames die jouw relatie met de tijd bepalen niet onderzocht. Door een tijdsinventarisatie te maken, krijgt u inzicht in de waarden die ten grondslag liggen aan uw gewoontes om tijd door te brengen.

Begin je zelfstudie door jezelf vragen als deze te stellen: Hoe verdeel ik naast eten en slapen mijn tijd in een typische periode van 24 uur? Voeden de activiteiten waaraan ik het grootste deel van mijn tijd besteed mij, of voelen ze verplicht aan? Zet ik de behoeften van anderen op de eerste plaats, alleen om een ​​kater van wrok te krijgen? Als ik naar meer tijd verlang, wat stel ik me dan voor om ermee te doen?

Mensen passen hun tijdsbesef vaak aan de mensen om hen heen aan in een soort tijdelijke besmetting. Als je met mensen bent die met warpsnelheid bewegen, merk je dan dat je in een tempo werkt dat te snel voor je is?

Terwijl je over de antwoorden nadenkt, begin je de activiteiten te identificeren die intrinsiek belangrijk voor je zijn, evenals het tempo dat het meest compatibel is met je eigen organische ritmes.

2. Wees eerlijk tegen jezelf

Als je eenmaal beter hebt bekeken waar je tijd naartoe gaat en je aangeboren prioriteiten en tempo begint te begrijpen, ben je klaar om het yogaprincipe van satya, of waarheid, te verkennen. Satya is een natuurlijke uitloper van zelfstudie. Als je weet wat je waarheden zijn, zul je eerder erkennen wanneer je door de wereld beweegt op een manier die die waarheden niet volledig eerbiedigt.

Als we voortdurend van het ene naar het andere rennen op een manier waardoor we ons uitgeput voelen, dan moeten we vroeg of laat erkennen dat de ideeën die we hebben over wat we kunnen bereiken niet synchroon lopen met de realiteit van ons leven.

Het klinkt misschien alsof deze erkenning pijnlijk zou zijn; eigenlijk kan het bevrijdend zijn om meer duidelijkheid te krijgen over wat wel en niet kan. In combinatie met de zelfstudie die u een beter idee kan geven van wat voor u het belangrijkst is, kan dit proces uw innerlijke en uiterlijke leven in meer harmonie brengen.

De meesten van ons leven in lineaire, chronologische tijd, met zijn klokken en deadlines en druk. Een vast dieet van dit soort tijd verhongert de meest vitale, levende en essentiële delen van ons. Maar er is een ander, rijker soort tijd: buitengewone tijd. Het is een staat van intense focus, van in het moment zijn; het is wat muzikanten en atleten beschrijven als in de zone zijn. Evenzo hebben mensen bijna-doodervaringen beschreven als een vertraging van de tijd, vergezeld van een verdieping van het interne bewustzijn en de verbinding. Het maakt niet uit hoe snel of langzaam je beweegt, maar of je voldoende aanwezig bent om de staat van optimale ervaring te vinden die buitengewone tijd belichaamt.

3. Laat los

Als je eenmaal proeft hoe verjongend buitengewone tijd kan zijn, ben je meer bereid om je greep op lineaire tijd los te laten. En dat is waar het yogaprincipe van aparigraha, niet-grijpen, in beeld komt. Aparigraha leert je de behoefte los te laten om meer te produceren, meer te bereiken, meer te verwerven. Het motiveert je om je ijzeren greep op materiële of meetbare prestaties te ontspannen.

Ik zwem twee keer per week in een plaatselijke vijver. Het is 25 minuten rijden, dus de hele reis duurt ongeveer twee uur. Onderweg zit ik vaak vast in lineaire tijd, bezorgd over de stapel werk die op me wacht als ik terugkom. Maar als ik eenmaal in het water ben, verdwijnt de zorg. Elke keer als ik mijn hoofd draai om te ademen, word ik vervuld van de geur van hoge dennenbomen langs de vijver, de aanblik van wilde bloemen, het schouwspel van vissen die door het water beneden snijden. Ik word plotseling in buitengewone tijd getransporteerd.

Dit opofferen van kloktijd levert steevast onverwacht rendement op: het doordringt alles wat ik daarna doe met een gevoel van vloeiendheid, creativiteit en gemak, en verbetert in feite mijn productiviteit. Maar op de dagen dat ik het gevoel heb dat ik de kloktijd niet kan betalen en niet zwem, duurt wat ik ook doe veel langer. Het is de productiviteitsparadox: hoe meer je je inspant om je doelen te bereiken, hoe groter de kans dat je uitgeput raakt, waardoor juist de dingen die je probeert gedaan te krijgen, ontsporen. Als je kunt stoppen met grijpen, al is het maar voor even, kun je toegang krijgen tot die staat van flow, in het heden blijven en genieten en oogsten van de tijd die voor je beschikbaar is.

4. Let op uw overgangstijden

Als je naar binnen hebt gekeken en je tijd hebt geïnventariseerd, eerlijk tegen jezelf bent geweest over je ideale tempo en focus, de kunst van het niet-grijpen hebt omarmd en buitengewone tijd hebt ervaren, ben je klaar om wat ik ’timefulness-oefeningen’ noem in te brengen. jouw leven.

De kern van deze oefeningen is je bewustzijn met het moment verbinden. Elk moment heeft het potentieel voor een transformerende ervaring van tijd. In mijn werk als psycholoog en yogatherapeut heb ik gezien dat overgangsperioden – wanneer je tussen banen, partners, levensfasen of zelfs yogahoudingen zit – vol mogelijkheden zijn. Omdat je niet langer geworteld bent in je oude bewustzijn en gewoonten, maar nog niet volledig verankerd bent in het nieuwe, is je potentieel voor tijdigheid, of openheid voor het huidige moment, op zijn hoogst.

Vertragen en aandacht geven aan deze overgangstijden kan je ervaring van tijd verrijken. Kleinere overgangen in je dag, zoals thuiskomen van je werk, zijn ook drempelpunten die je kunnen helpen tijd dieper te ervaren. In feite is elk moment een soort overgang; we hebben gewoon de neiging om er zo snel doorheen te gaan dat we ze niet kunnen zien voor wat ze zijn.

Het kan zijn dat je niet elke dag elk van de volgende oefeningen kunt doen, maar beginnen met één en het consequent doen zal helpen. Elk van deze kleine veranderingen brengt ruimte in je dagelijkse routine en zorgt voor een onderbreking van de lineaire tijd.

Bij het ontwaken
De overgang tussen slapen en waken is wanneer dromen en intuïtieve impulsen meer voor je beschikbaar zijn. Vertragen. Present zijn. Stel een intentie in om meer bewustzijn in je dag te brengen en open te staan ​​voor elk moment.

Voor het werk

Neem even de tijd om echt afscheid te nemen van dierbaren. Kijk ze in de ogen en laat jezelf voelen hoeveel je om ze geeft en hoe gelukkig je bent om ze in je leven te hebben. Ontspan en adem wanneer u stopt voor rode lichten of maak een korte “mindfulness-omweg” door een park of natuurgebied. Besluit om zelfs van de meest ondergeschikte taken van uw dag te genieten of eet uw lunch ongehaast op.

Tussen taken

Van de ene taak naar de andere haasten zonder een gevoel van voltooiing te koesteren, draagt ​​alleen maar bij aan de illusie dat niets ooit genoeg is. Neem een ​​aparigraha-pauze. Als je iets af hebt, pauzeer dan om het gevoel van voltooiing en de energie van niet-begrijpen te voelen. Terwijl je inademt, verwelkom je meer energie in je lichaam; terwijl je uitademt, laat je los wat je hebt voltooid.

Na het werk

Breng 15 minuten door in een herstellende yogahouding om weer contact met jezelf te maken. Als je je rusteloos voelt, probeer dan een voorovergebogen houding zoals Balasana (kinderhouding) met een kussen of een paar kussens onder je borst om je zenuwstelsel te kalmeren. Als je uitgeput bent, zijn herstellende achterwaartse buigingen zoals Supta Baddha Konasana (Reclining Bound Angle Pose) ideaal.

Voor het slapengaan

Scan je dag op eventuele uitdagingen die je hebt meegemaakt en laat ze los. Een collega van mij die meditatieleraar is, neemt even de tijd om zijn dag te inventariseren. Als hij een conflict met iemand heeft gehad, stuurt hij hen meelevende gedachten en maakt een mentale notitie om de persoon de volgende dag te erkennen. Besteed twee minuten aan 2:1-ademhaling (twee keer zo lang uitademen als inademen), wat de hersenen kalmeert en je klaarmaakt om te gaan slapen.

Weet dat de tijd aan jouw kant staat

Alleen lineaire tijd ervaren ontrafelt de draad van bewustzijn die je uiterlijke zelf verbindt met je diepste zelf. Maar het balanceren van lineaire tijd met waardering voor buitengewone, transformerende tijd geeft het leven zin. Dat komt omdat buitengewone tijd een manier heeft om je geest uit zijn schuilplaats te halen. Het helpt je te luisteren naar wat in eerste instantie klinkt als het gefluister van intuïtie, impulsen of dromen, maar zich na verloop van tijd openbaart als de heldere, resonerende stem van je ziel.

Op de dag dat mijn vader stierf, hielden mijn broer en zus en ik hem vast en ademden met hem mee op de intensive care. Zijn beste vrienden stonden dicht bij zijn bed en een neef speelde zijn favoriete celloconcert. De IC-verpleegkundige zei dat hij niet wist hoeveel tijd papa nog had; het kan minuten of misschien wel uren zijn.

Ik ben nog steeds niet zeker van de kloktijd, maar hoe lang het ook duurde, pa spande ons allemaal in op het moment en leerde ons opnieuw hoe belangrijk het is om volledig aanwezig te zijn. Hij gaf ons een laatste ervaring van iets dat hij goed kende: buitengewone tijd en de diepe zielsverbinding die erin huist.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op 21 februari 2008.

Over onze bijdrager

Bo Forbes, Psy.D., is klinisch psycholoog, yogaleraar en integratieve yogatherapeut in Boston.